Emre Gök 2 Şiirleri - Şair Emre Gök 2

benim kendime yaptıklarımı
yedi cihan bir araya gelse yapamazdı
ben kendimi kendim yok ettim
hiç uğrunda
oysa toprağa hizmet etsem
meyve verir

bir bilsen şimdi nerdeyim
kimleyim ne haldeyim anne
ölmeden ölmek diri diri
mezara girmek nasıl birşeymiş
öğrendim artık

Elimi ayağımı çektiysem unutma
vardır mutlaka gördüğüm bir şeyler
durduk yere kimseden uzaklaşmam ben
arada tartıya koy hayatını kim için
ne ifade ettiğime me anlam taşıdığına bak

CEZAYA RAZI GELDİM
Kendine artık hiç isim arama mayası bozuk ben razı geldim sensizliğin cezasına utanmadın boynumu büküp elaleme rezil edip giderken sen hiç birşeyin değerini bilemedin kabahat sende değil seni ben insan sanmışım mayası bozuk.

Cok kez yemin ederdi ayrılmam derdin
Şimdilerde ise baka kollarda bana kendini bir
Başkasına gelin eyletti razı geldim ben cezama çekerim

Dört bir yandan sarmıştı mermi uçları
Daha yirmisinde de nefesini yeni yeni alırken
Hayat ağacından yeşirirken umutları
Dört bir yandan sarmıştı mermi uçları

Gözleri Alev'di

vurgun yemiş gözlerinin karasından
alıp varmış efkar dağına yüreği yara
gönlü yara kader küsmüş bize
elimde değil seviyorum
bu nasıl bir sevda sığmıyor
efkar dağına

BeğenAntolojimYorumlarPaylaşTweetle
Oturduk sanki seninle göz göze
Anladım ki Ben hayalin ile baş başa
Helal olsun sana be soysuzun kızı
Zehir ettin yâ bana

kahpelik moda olmuş bu
yalan dünyada elbet biticek
bu yalan dünyada çektiğim
tüm acılarım

hasretini bitirdim artık içimde

Hastane önünde gül ağacı
Yârim gülden bile tatlı bir acı
Kara gözlerin hapsim olurdu
Salınarak gelir gönül avuturdu

Hastane önünde gül ağacı
Yârim gülden tatlı.
kara gözlerine
Kurban olduğum salınıp geliyor.
Yazılan kader ile verilmiş hüküm.
Hasretinden beynime vuruyor