Emre Arslan Şiirleri - Şair Emre Arslan

Menami bir sergüzeştte gördüm, görülesi en güzeli..
Bakışları keskin, nazarları delmekte buhran karanlıklarımızı..
Oturuşu müstesna, bembeyaz narin ve nazik libası..
Ve hala o şimşek misal, ruhta tahrik-i sebep nazarları..

Kelimeler sultan-ı beka vadisinden ruhumuza iniyor..

Kışırından görünmez hiçbir meyvenin lübü..
Kışır şaşaalıyken, olur bazen zehir lübü..
Kışırı necisin, olur bazen şifai bir lübü..
Bu misal matbahında tab edelim insanı..
Ceset bir şahane binek, ruh ise şövalye..
Bilinir mi hiç atının şemailinden şövalye,

Kiminin ismi var, kendi mechullerde..
Kiminin kendisi malum, ismi layuhsa..
Üşürken ruhum, cesedim mechullerde..
Çendan lamevcude, sada-i ruhu sağır ediyor
Hatırası kör yüreklerde saklı gerçek …

Bir sukut-u bezm-i elest umutlar..
Turabi bir sabır semeratına menba..
Göz yaşından nebean, sağnak bir huzur ve ardından..
Bir sukut yeli umutlar..
Sonuçlar mütedahil olsa da..
Belkide visali hayal olsa da..

Sen Ey! sukut libaslı güzellik,
Munis tavr ile settareli hırçın edalı,
Bir kelebek kadar narin ve nazik,
Bir kelebek kadar ani, davudi bir hayal...
Enzar eskatta, nazarın ayn-ı cehennem,
Enzar eskatta, nazarın ayn-ı cennet,

Hangi güzel vardı, toprak olmadı..
Hangi ceylan göz vardı, yere akmadı..
O toprağa mahkum, gönülse ona..
Zevalse cehennem, mümkün mü tahammül!
Zevalden gelirken, feryatlar bekaya yükseliyor..
Sense fani bir fenada mahkum, nerede aşk-ı beka..

Zaman bir ip bir şerittir ki, takarak anları..
Gösterir mucize-i havarik nukuş-u sanatları..
Görür bakan gözler onda harikaları..
Mucizedir her şeni şuunatı sultanın...

Bu diyarda şahane, her işi kemalde..

Sanki hiç yoktan var olan, o değilde benim,
Halbuki şakiliğe kepenk çeken, o değil benim,
Elbet zor; keza, sancı firak kadar çetin
Hayır, vuslat içinde ayrılık fermanım verilmiş,
Hazindir, latifelerim dar ağacına çekilmiş,
Yine sen yaş yerine kan akıt ağla gönül,

Sevda kokan ellerle yüreği avuçladı
ve sardı onu bağrına aşkın,
dediler vazgeç,
dedi, bir elime güneşi, diğerine ay'ı verseniz bile asla,
utandılar güvenemedikleri nefislerini terbiye edemeyeceklerinden,
sen eminsin dediler bize bakma emziremediğimiz imanlarımız olsun,

Gözyaşlarım intihara meyletti…
Yardım ettim!
Gönlün tabresine tekmeyi vurdum!
Aşk olsun muhabbet olsun...