Veda ediyorum topraklara
Bedenim tüm o karanlığın altında
Ben gidiyorum o huzurlu beyaza
Gidiyorum ben de artık pamuklardan hayata
Ardımda bir geçmiş gizli
Kırık bir kalple yaşıorm yanında
Defalarca onardığım, yine de parçaladın
Sensiz yaşıorm ben seni
Hep varmış gibi durup yine hep uzak kaldığın
Yoruldum artık ben bu savaştan
Korkum ölüm değildir
Ölüm beni huzura kavuşturabilecek tek şey belki
Korkum yalnızlık değildir
Beni düşünmeye sevketcek tek şey odur belki
Korkum senin acı çekmendir sadece
Sensiz doğan güneşlerden bıktım artık
Bulutlar taşıyamaz oldu gözyaşlarımı
Ve düşen her bir damla artık
Soğutur oldu güneşin sıcaklğını
Dünyam soğuyor sen yanımda olmayınca
Gizli bir aşk var kumsal
Denizle sahil arasında
Utangaç deniz dokunur usulca
Sahilin ellerine o kendine özgü aşkla
Sahil ona tapmakta
pişman olacaktım biliyordum
acıya acı eklenecekti görüyordum
ama savaştım
savaştım sonsuzlukla umutsuzca
geçici zevklerin tuttuğu ışıkla
gitme
nereye olursa kimle olursa olsun gitme
ölürüm
dayanmaz yüreğim buna
korkuyorum
ya dönmezsen ya bir daha sevmezsen
Bedenin ulaşamadığı bir yerdeyim
Aynanın önünde görünmeden duruyorum
Hissetmeden aşka dokunuyorum
Olmadığım bir yerde varoluyorum
Asla doğmayacak asla ölmeyeceğim
Bir ruhum kendiyle savaşan
Nedeni farklı kendi farklı olan
Kadınlığa sığınmış bir erkek
Erkek gücüyle bir kadınım
Kadın gözleriyle erkeksi bir bakış
Bu aynadaki yüz kimin
Kimin bu acı dolu gözler
Acı içinde bu titreyen eller
Mum ışığının aydınlattığı bir odada
Sararmış sayfaların arasında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!