Bir boşluk var bende,
İçinde hiçlik, hiçlikte kaybolmuş benlik.
Kaybolmuşluğun sarhoşluğu,
Heybemde taşınmaz bir ağırlık ...
Bir yol hikayesi ki başlangıcı var ,
Derler ki neye hasretsen eksiksen,
Onu görürmüşsün rüyan da,
Adaklar adadım ben,
Gece düşüm de sevda kuşunu göreyim diye.
Hayallere de gem vurulur mu,
Ağlama diyip ağlattınya,
Dediğin mi doğru yaptığın mı...!
Savruluyorum...
Zaten güçsüz solmuş dalına tutunamayan bir yaprağım...
Savurma...!
Tutamayacaksan umut verme
Biliyor musun sevgili,
çok kırdın beni içim acıyor...
kırılmak mı ağır,yoksa yaranı yine kendinin sarması mı...
Çok üzüldüm çokta ağladım,
Ama ben bedelleri misliyle ödedim,
Tutunduğum dallarımı tek tek kırdılar,
Ama biliyormusun hafız kırıldığım yerden yeşerdi.
Kaybettiğim kim varsa bu onların iflasıydı aslında,
Sen ki kaleminle şiirleri dans ettirensin
Imkansiz imgeleri yüreğine ekensin
Ya gönlümün kilidini kır yada uzaktan bak adam.
Bir kere daha gördüm ki,
aşk yürek işi...
adam olanın yüreği olur...
yürek de cinsiyetlikle değil,
kişilikte oluşur...
Yamaçlarına bahar küsmüş bir dağım,
Varsın ölümün sırası bana gelsin,
Doğrularımı üç beş çapulcuya satmadım,
Sevdiğim dediklerimi sırtından vuran ben olmadım.
Yerle göğü yeksan edecek yürek var bende,
Gece sessizce fısıldıyor
Bak yine tek başınasın diyor
İçimde buruk bir acı
Bir ömür geçiyor usulca derinden.
İnsan dağlanan kalbine şunu soruyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!