Emin Çelikli Şiirleri - Şair Emin Çelikli

bağırmak o denize açılan kapıysa
sana ulaştığında bu ses yamulacaktır…
Azeri olmadığımı biliyor musun?
iman etmiş son firavunum ben,
Tevrat; kubbetül gûride bir tomar papirüs…
ruhun en esrik çiçeği aşktır oysa..

yaralı bir kumrunun gözleri aralanırken
koyultsun o şarkıyı dudakların hep…
gece; kanayan gül’ün ulumasıdır
zamansız gülüşler atığı…
ve dağ nazenin sancır
tomurcuk yüzün patlarken…

gözlerin ceylanlar geçtiği yerdir
yağmurların ertesidir gözlerin
evliyanın suladığı çiçektir
bir şairin türbesidir gözlerin

göç yolunda turnaların uğrağı

susmalarla yorulmuş zindanın duvarında
ince beyaz bir çizgi karanlığı boğarmış..
örümcekler acıyı sınarlarmış ağında
yarasa kanadıyla yılan dişli doğarmış...

çatlayan toprağını kitaplarla sulayan

ben son sürekten kurtulmuş son geyik..
karnımda aynalar büyütüyorum
kavruk yaz darbeleri ve çekilmiş hançer günleri soluğumla
kurbağanın güz mevsiminden doğduğunu yineliyorum.
ve babasının bir çöp konteynırı olduğunu...
uzun gecelerde yürümek konuyor adları,zor ve yokuşlu

muş sam ve bulanık..
ve ona bağlı en ücra köysem ne? ..
kadim bir geçmişe sahip olmanın verdiği haklı onuru
bir madalya gibi
göğsümüde taşıdım,taşıyorum...

Yorulurum gölgesinde sesimin
Gözlerinken,uçup gider turnalar..
Kopar bende şah damarı mevsimin
Ağlayan rengiyle sokulur akşam,
Zamansız gidişin ve taş duvarlar
Solmuş bir sureti olur resmimin..

temmuz gününde yaşamın kuralıdır..
Batıyor ağızları ve boşalıyor
Mısır püskülünden maviye kir
dişleri öyle kırmızı değil,öyle kana çalar
Elleri uğursuz,mendebur bir köprü ayağında
çürümüş, boz ayı üç ayaklıdır...

dindi tufan,
sular çekilmekte
cilo desem bir dağ...
en insafsız körfezine
takılıyor gemi...

beni yarın asacaklar
alev alev soluğumdan
ne türküler kusacaklar..
yar göğsünün oluğundan
yarın beni asacaklar..