Gururlarda kaybettik kendimizi
İmzalarda kabarttık nefsimizi
Unuttuk benliğimizi
Tepelerden doğarken güneş gündüzün
Yaralı kanatları gökyüzünün..
Dolaşmak istiyorum avarece caddelerde
Sonu yok hicranımın ne çare...
İçinde boş alan bulacaksın
Kendi dengeni kuracaksın
Gözlerine hasret bakışlarla yakıyorum..
Ben karanlıktan korkuyorum.
Eskiden bir gurur vardi
gururlu tanidigim
insanlarin cogu ac, sefil, perisandi
belkide sokaktaydi ama
ona ragmen tek bir kazanclari vardi
alinlari akti…
Seversek yüreğimize hapsederiz sevdayı,
ağlarsak yüreğimize gömeriz ayrılık acısını.
Tutulmak güneş gibi gözlerinde
Dudaklarında nokta olmak şebnem gibi..
Hazan mevsimini seninle yaşıyorum
Şimdi gelsen keşke
Tekrar gönlüme girsen
Seni, sesini özlüyorum
Nerdesin bilemiyorum.
Sen çok uzaklarda benden habersiz
Ağlayan bir çocuk gördüm
masmavi göklerde
Bir dram, bir korkuydu
hayatın son sahnesinde
Bir tiyatro gibiydi
hayat her perdesinde..
Seni hiçbi zaman benim yanımda olmadın
O birşey degil de, farkıma bile varmadın
Dönüpte arkana baksaydın
Belkide kalbinde küçük bir yer alırdım.
Yanımda olmasanda seninle yaşıyorum
Kaç defa çıkmaz sokaklarda buldum kendimi..
İhanetler kaç defa hayata küsmeme neden oldu..
Geceleri hüzün dolu şarkılar dinleyerek hıçkıra hıçkıra ağlamak acımı daha da arttırıyordu..
Sebepsiz sevmiştim oysaki seni..
Sadece seni nasıl sevdiğimi bil istiyordum..
Hayatımı sana adamak istiyordum..
Nemli bir İstanbul sabahıydı
Gökyüzü griye çalıyordu
Usul usul gözyaşı kokuyordu
İstanbul ağlamaya başlıyordu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!