Emel Cengiz Şiirleri - Şair Emel Cengiz

Dalgalar öpüyordu kayaları, tek tek..
Tutkulu ve uzun soluklu..
İzlerken dalgaları..
Dalıp gittim, deli mavinin sonsuzluklarında.
Ufkun ötesindeydin oysa şimdi..
Özlemindi yüreğimde büyüyen.

Özlemindi sessizce yaşadığım, yanıbaşımda olsan da
Gülen gözlerine baktığımda rahatlardım
Gülümseyişinde huzur bulurdum, coşkuları tadardım
Sen miydin acaba sonsuza dek aradığım?
Hırçın denizler gibi, dalgalanman bitmek bilmiyor
Bir çırpıntılısın bir kaba dalgalı

Duygularım şaha kalkmış bir kısrak gibi
Alabildiğince koşuyor dörtnala..
Gem vuramıyorum, engel olamıyorum
Sevgi selinin önüne kapılmış
Yavaşça yok oluyorum..
Yeterli olmuyor kelimeler

Git!
Göremeyeceğim kadar uzaklara
Sorgulama beni, yargılama insafsızca
Almıyorum yarım yamalak sunduğun sevgini
İstemiyorum kirlettiğin bedenini
Yalanlarla dünyamı kararttın

Sevdim seni, ötesi yok!
Benliğimde bütünleştirdim..
Kimliğimle özdeşleştirdim..
Ve.. öyle sevdim.

Kelimeleri imkansızlarda birleştirdim..

Ben hep özlemleri ortaya döktüm yüreğimden..
Kaybolan mutlulukların ardından yaktım ağıtlarımı..
Güneş batarken..
Gün dönerken.. geri dönmeyişleri ezberledim..
Dönülmeyen yollarda hep seni gözledim..
Oysa öylesine seninle dolu ki bu yürek..

Sen soluyorum yaşamdaki her nefesimde
Ey yüreğimdeki soluksuz kalışlarıma gebe aşk
Nasıl senden vazgeçerim ki
Damarımda, kanımda, canımdasın
Esiri olduğum, tutkulu kaldığım zamanımsın..
Nafile akşamlarımdaki mutluluk anahtarımsın..

Yok; bu böyle olmuyor!
Olmuyor; yüreğimdeki sevdam..
Kendimi sensizliğe mahkum etsem de

Ben; sen olmuşum, şimdi anlıyorum..
Unutmak kolay değil, asla başaramıyorum.

Vazgeçişlerim arka arkaya çoğaldı yokluğunla özdeş
Mutluluk senin adındı; tek bende yaşayan
Gelmeni artık asla istemiyorum,
Dingin limanlarda, çalkantısız barınıyorum..

Gündönümleri çaresiz tıpkı mevsimler gibi..

Bir kendimi altedemiyorum
İnan! Bir kendimle başedemiyorum..
Umarsızca direniyor bana, ben
Gündönümlerinin ardında kalan umutlarca
Iramak istemiyorum sendeliğimden