Emel Cengiz Şiirleri - Şair Emel Cengiz

Uçsuz bucaksız denizlerde
Maviyle beyazın buluştuğu en uç yerde
Seni yaşarım kendimle benliğimde
Büyütürken hasreti gözbebeğimde
Tek seni paylaşırm yüreğimde

Küçüğüm!
Anlatayım aşkımın derinliğini
Nereden başlayacağımı bilmiyorum sanma..
Hangi zamanlara sığdıracağımda çelişkim
Acı çektikçe olgunlaşırız ya
Aşk da sabır ister, sabır

Eğer bir gün olduğun yollara düşersem
Yüreğim çılgıncasına tempo tutarsa sevilere
Bir ateş yanarsa devasa gecenin karanlığında
Suya hasret kalırsa çatlamış dudaklar
Seni yaşıyorum.

Kal demedi gözlerin
Anlatamadı duygularını
Ve sen hep suskun kaldın
Bir bakış yeterdi oysa
Ruhumun derinliklerine ulaşmaya
Bir mimik yeterdi duygularını anlatmaya

İnsan;
Doğar
Büyür
Ölür..

İnsan;

Yüreğimdeki sevda fırtınalarımın ateşleyicisi
Baharım, ilkbaharım, yanılgım, yangınım
Gözlerinin renginde, konuşmasında takılı kaldığım
Aşk dolu gökyüzümün rengarenk gökkuşağı
Yanındayken hasretini yaşadığım
Yokluğunla kahrolsam da, alışacağım..

Seni ruhumun derinliklerinde sakladım
Kimse görmesin diye
Uykusuz geceler sıralanırken arka arkaya
Çareyi bulamadım
Üretemedim sevgisizliğinde sevgi sözcüklerini
Söyleyemedim gönlümdekilerini

Paylaşabilmek çıkarsız duyguları benlikte
Herkesle, hep birlikte
Uç olmak değil, doğalı yakalamak
Sevgiyle, hoşgörüyle sarmaş dolaş olmak
Anlatmak, anlaşılmak
Konuşmayı duygulara bırakmak

Birlikte söylediğimiz şarkıları anımsıyorum
Biri takılıyor kafama, unutamadığım
Seni sende yaşamanın yollarını ararken sessizce
Sensizliğinde bunalıyorum
Başkasın;
Başkaydın bende

Ne olursun gitme
Sensiz olmaya hiç hazır değilim
Deli olurum yokluğunda
Felç olur sensizlikte bedenim
Serseri mayın gibi dökülürüm yollara
Çaresizlikler çoğalır arka arkaya