******* Sonbahar ********
Benim adım sonbahar
Ben sonbahara sakladım gelinlik düşlerimi
Ve bir sonbaharda giydirdim
Düşlerime kefenini…
Yine susuyorum karşında, duymanı istiyorum aslında, bilirsin susmak konuşmaktan daha çok şey anlatır aslında. Bazen yaralar kelimeler acıtır hoyratça savrulduğunda.
Oysa susmak erdemdir hırçın cümlelerin karşısında.
Susabildiğin kadar dinlersin karşındakini ve karşındaki dinleyebildiği kadar susar.
Bense beni dinlemen için susuyorum.
Suskunluğumu dinle diye hiç konuşmuyorum.
Ezberimdeki sevgili,
İnce bir dokunuştur yüreğine, bu sitemli sözler.
Veda etmek istiyorum sana, bir sabah ansızın gitmek istiyorum bu şehirden.
Tüm alışkanlıklarımı bu şehirde bırakıp, düşüncelerime zift gibi yapışan ne varsa söküp atmak istiyorum.
Her şey anlamını yitiyor,
Yitik bir ezgide, çoğalıyor hüzünler. Git gide külleniyor yüreğimde anılar ve anlamını yitiriyor söylenemeyen her cümle dilimde.
Esir ediyoruz kendimizi, kendi kurduğumuz zindanlarımızda. Düşler kuruyoruz, her düş kendi darağacında asılıyor. Faili meçhul aşklar gömüyoruz yüreklere. Zaman bir avcı gibi vuruyor bizi yüreğimizden…
Kaçamıyoruz, gidemiyoruz…Vurulup düşüyoruz…
Hangi masal acıtır bu kadar?
Hangi masal acıdır bu kadar?
Bir masal yazdık kendimize
Adı olmayan zamanlarda…
Bir yaz yağmurunda ıslandı düşlerim
Sırılsıklam bir sen vardın içinde
Gözlerimde kül rengi öbek öbek bulutlar
Ve, yüreğimde deli bir yağmur
Dans ederdi durmadan
Kokunu bırakırdı toprağa her düşen damla.
Yeni başlangıçlar isteriz hep biten sonların ardından…
Acıları gerilerde bırakmak yürek yangınlarını yok saymak isteriz..Gitmek isteriz acıların güzergahından uzaklara.Rotamız yeni umutlar bulma çabasındadır hep.
Oysa nafiledir kendimizden kaçış....
Kuşatma altında yine düşler..
Zihnimde tek kelime iki hece
Aks’i vuruyor
Gözlerimin içinde ışıldayan neme
Bulanık bir düş
Mevsim yağmurlarını döker.
İnce ince süzülür umudun gözyaşları.
Hüzün kokar evler, caddeler, kentler
O mağrur edasıyla,
Yine ayrılıklara gebedir sonbahar.
Bir sevda ölür
İçimdeki çığlıkları duymamak için tıkıyorum kulaklarımı feryatlar yükseliyor sessiz sedasız kimseler duymadan, ben duyuyorum, ben biliyorum içimdeki depremleri ve ardından yıkıntılar içinde kalan yüreğimi.
Bir gün bitecek diyorum bu çığlıklar, acısı geçecek ama kendimi kandırıyorum.
Biliyorum asla bitmeyecek ve o asla gitmeyecek yüreğimden.
O kadar uzun zaman oldu ki…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!