Elimde, eve sıcacık bir ekmek,
Götürmek için çalışıyorum.
On parmağımda binlerce emek,
Sarf ederek, ekmeğimin hakkını ödüyorum.
Alnımdan terler, damla damla düşerken,
Titrek ve yorgun ellerimle,
Öylesine yorgun kalıyorum ki bazen,
Alnımı ıslatan terimi silemez oluyorum.
Evime de, çoğu zaman böyle geliyorum.
Elimi yakan ekmeğimi, yiyemiyorum.
Ona dokunmak ve el sürebilmek için,
Hiçbir zaman kendimde güç bulamıyorum.
Ne zormuş senin hakkın, ekmeğim...
Akbük/Didim
Cahit PehlivanKayıt Tarihi : 26.9.2005 01:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Götürmek için çalışıyorum.
On parmağımda binlerce emek,
Sarf ederek, ekmeğimin hakkını ödüyorum.
Alnımdan terler, damla damla düşerken,
Titrek ve yorgun ellerimle,
Öylesine yorgun kalıyorum ki bazen,
Alnımı ıslatan terimi silemez oluyorum.
Evime de, çoğu zaman böyle geliyorum.
Elimi yakan ekmeğimi, yiyemiyorum.
Ona dokunmak ve el sürebilmek için,
Hiçbir zaman kendimde güç bulamıyorum.
Ne zormuş senin hakkın, ekmeğim...
Çok anlamlı bir ekmek için dökülen terin verilen emeğin değeri ancak o teri dökenler biliyor ama şimdi öyle değil ter mer dökmek yok bir hortum yetiyor Allah öylelerini islah etsin kalemine yüreğine sağlık bu derin düşündürücü şiirini kutlarım herkesin okumasını dilerim çünkü içinden ders alınacak çok şeyler var sevgi ve saygılar sunarım sevgili can dostum Cahit beye
Tuncay Akdeniz
TÜM YORUMLAR (1)