Daha dündü, bahçemde geziyordum.
Ama, bütün çiçeklerim solmuştu.
Nedenini, niçinini bilemiyordum.
Ama, bütün çiçeklerim solup, yok olmuştu.
Hazan değildi mevsim, peki neden, neden?
Soldu ki çiçeklerim. Nedenini bilmeden,
Şimdi büyük özlem çekiyorum. İçten, içten,
Çünkü çiçeklerim çok uzaklarda, senden.
Ama, o da ne? Bir çiçek açmış, bir çiçek,
Gonca, gonca gül, gül açılmıştı bir çiçek,
Tanrım! çok şaşırdım. Bulamıyorum diyecek.
Birtek kelime bile bulamıyorum, bu bir çiçek.
Evet, açan bu çiçek beni büyüledi,
Nasıl olup, nasıl açmıştı? Bu çiçek bu mevsimde,
Hem de hazan mevsiminde, bahçemde açan bir çiçekti.
Hayır artık, ömrüm ve mevsimler hazan desem de,
Bunun için oturup, ağlayıp inlesem de,
Tanrım'a şükürler olsun, bir çiçek açmıştı bahçemde.
ANKARA
Cahit PehlivanKayıt Tarihi : 31.8.2005 20:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!