Ekmeğine Dürgünde Şiiri - Ozan Efe

akan kanı damarda
gülücüğünden donar
çalındığın zamanda
öpücüğünden yanar
bulutların seyrinde korktuğu
sevgiye sardığın burktuğu
ikliminde buruştur
susmakta erkin olsa
usundan terkin dolsa
yosundan çirkin solsa
baş cücüğünden anar
deniz esintisinde ılık akar canı
denize döker gözlerinde sevgiyle
ekleminde duruştur
sevgide deniz tuzum
anaya beniz kuzum
doğaya şeniz buzum
küçücüğünden pınar
sen diyerek geldi geçti onca ömür
yandığım doğru üşüdüğüm yalan
denkleminde soruştur
ozan efem sürgünde
aklı fikrin bürgünde
ekmeğine dürgünde
uç göçüğünden sunar
051011denizligülcebuluşma