Efendilerin Sonu mu?

Mehmet Necip Özmen
434

ŞİİR


3

TAKİPÇİ

Efendilerin Sonu mu?

sürüklendiler
beş para etmezlerin ardı sıra
sürüklendiler
yaşamlarına kıyaraktan
vakti evvelden şu kısacık anlara
giyotinlere prangalara
ölüm zindanlarına
dar ağaçlarına
sürüklendiler

bitirdiler süregelen yaşamlarını
soğurdular kanlarını
sülükleşmiş efendilerinin ardından
diyemediler ki
bu yaşam bizim
diyemediler ki
bu yaşam çocuklarımızın
ve bir araya gelmeyi beceremediler

konu komşu
eş dost
bir bir ağır bastı benlikleri bencillikleri
insanlık oldu olası
bu ne ilk
ne son bencillikleri

dillenmişler bilgeler birkaç bin yıldır
dolaşmışlar insanları
sofralar açılmış ortak yemeklerde
düşünceler saçmışlar
insan için
insanlık için

yılları saymaya gerek mi var
varsın İsa’dan bilmem kaç yıl önce
varsın isa'dan bilmem kaç yıl sonra
olabildiler mi hani birlik
birlik de aradılar mı dirlik

evvelin de evvelki günden
bugüne ya da bugünden ötelere
günü mü olur yokluğun
yılı mı olur ayı mı olur
kayıp günlerin zamanın
ve her günü açlığın
hangi düşüncenin
hangi dinin hangi inancın
kaç paralık pazarlığında
kurban edilen bebelerin
kurban edilen anaların babaların
insanlığın

dediler bilgeler bir bir
sömürüyü ahlâkı
güzelliğini var oluşun
ve dahi içimizdekileri
içimizdekileri kemirgenleri
kraliçenin larvaları peteklerde
emdikçe emenleri

emeği kutsanmış emekçilerin
sütten kesilenlerin azıkları
obur açlıklarına yeter mi hiç doymayanların
yetmedikçe
yedikçe yiyenler
doymayı bilmezlikten gelip
emperyal doymazlıklarının
bulimia nevrozundaki pislik insanların
kusup kusup
yeniden bir daha bir daha yiyenleri
zevkine damaklarının

akla düşmandırlar
yazıya düşmandırlar
derler de biteviye alın yazısı
boyun eğdirirler
oldum olası
alay eder dalga geçerler

bir yerlerden çıkagelir sanırlar birileri
bir kurtaranı olur umutları
küçüldükçe küçüldüler insanlar ki
öylece seçer
öylece kabullenirler kendi çaresizliklerini
görürler
yaşarlar
bilirler de
bilip anlamazlıktan gelirler

ve sonu bir yer kürenin
iğne deliğinden karadeliğin
ipliğini geçirip yok olmanın
yapışıp birbirinin bedenlerine
yeniden var olmak için birlikte
yok olmanın adını
yeniden koymak niyetine

kim bilir hangi bedende başka bir can
kim bilir hangi çiçekte başka bir böcek
hangi gezegende başkaca sömürülecek

onlar ki
yok ettikleriyle
yeniden bir araya gelecekler

10 ağustos 2008 Denizli

Mehmet Necip Özmen
Kayıt Tarihi : 30.1.2021 14:11:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Mehmet Necip Özmen