Efe Yildirim Şiirleri - Şair Efe Yildirim

Gün gelecek,
Özlediğimiz günleri arayacağız,
(Ya da arayacağım haberim olmayacak aradığından)
Özlemeyi sonrasında,
Vuslat Demini
özleyeceğiz.

Gurbet başlı başına dert,
Burada Güneş çabuk batıyor,
Seni beklemiyor,

Yerini karanlık,
Yahut ayın yansıması doldurmuyor,

Aldım işte bugün elime kalemimi
Az daha unutuyordum
Kalbimdekini
Nefes almamı sağlayan o kar tanesini düşünmeyi
Yine olmadı

III-
Nedir ne değildir bilmem ama sözüm o umutsuzlara,
Bu topraklarda yatan
her kahraman,
istikbalini düşünenler yarınların,
atandır senin, atan

niçin uyuyamıyorum burda,
bi önceki hayatımda çok uyuduğumdan mı?
bilmediğimden mi kıymetini hayatın,
yoksa bilip de dönemediğimden mi bu yoldan…
yoldan mı saptığımdan…
yoksa karanlıklardan aydınlık mı beklediğimden geceleri?

sarar vucüdü ahval-ı cevdet,
yarının lisan-ı tercümesi yalnızlığın ve bilhassa hafızan olduğu müddet,
yalnızlığı esri kudreti başlar bir uçtan çekmeye kollarını ip gibi,
2 bacağı 2 kolu olsa ne yarar insanın,
2 koldan sarılan naşhi matem olduğu müddet
ha ahval- i necdet ha avhal-i cevdet,

Beyhudedir gözleri,
İstanbul'a götürür beni gurbette,

Yar olur gönlüme,
Saçları gül bahçesinden,
Yüceltir muhayyilemi,

Vuslat Demi

Paylaşmak istiyorum seninle yazdıklarımı,
kalemimi
Okutmak istiyorum şiirlerimi,
hayallerimi

inanmazdım aşka,
gözlerini görene kadar,
utanırdım aşktan,
elini tutana kadar,
korkardım, kaçardım…
kaçtıkça sana vardım,

Yaşadığın yeri değiştirirsen,
Her şeyi, yaşantını değiştirirsin sandım.
Yanıldım.
Geçmişimi, tecrübelerimi bavuluma attım.
Yollara, yeni insanlara bıraktım.
Yeni Topraklara bıraktım kendimi.