Edeb-ı Yadım Şiiri - Zeki Dengiz

EDEB-I YAD’IM
yine nezaketin duştu aklıma, nerden ölçersem tam
seni tanıdıkça kaybım artıyor, batıyorum ta derinlere
yine de bütün bunlar içime salıyorken gam
seviniyorum, seni tanıyabildim, yetişebildim diye bugünlere
sende olmak, en güzel misafirlik kalbime inan
hedefi olmak bakışlarının, en güzel esaret
sesini duymak en güzel şarkılardan daha anlamlı

ellerin ,başka diyarlara götürür beni her an
nerde bir el lazım olsa senin ellerin geliyor imdadıma
bazen tutarak, bazen dokunarak alnımdan
bir tek senin ellerin kaldı, iz kazıyan yadıma

ürkek tavrın , bana bin umut veriyor inan
çılgın cesaretin, sevginin buyrukluğunu haykırıyor her an
bu kadar sevince içten, ayrılık süremez ebeden
bu aşka ayrılık kar etmez galip gelemez zaman

bir düzen ki kainatta, hiçbir şey değildir tek,
göz yaratılmışsa, yanında işık var gerçek
kulağın duyacağı ses, nefesin dokunacağı nefes var ya
kalpler bulmuş sevmişlerse, hiç ayrılık olur mu ya