Son birkez baktım dünyaya kocaman
Son bir kez daha gördüm yıkılan hüzünleri
Neydi hayat kimdi hani nerde vicdan
Sevgisiz büyümüş taşlaşmış kalpleri
Benmi kaldım enkaz altında yoksa insanlıkmı
O sevinen insanlar yoksa vahşi varlıklarmı
Zifiri karanlıkta yol alırken her gece
Sessizliğin içindeki sesleri duyuyorum
Bir ürperti giriyor içime
Korkuyorum
Gündüz ölü sandığımız bu doğanın
Asıl yaşadığını gece anlıyorum
Kan ve barut kokusu sarmış ortalığı
Her yer yıkık viran
Çığlıklar yükseliyor göğe
Ama ortada hiç kimse yok
Herkez nerde anne..
Beni kanatlarının altında neden saklıyorsun?
Gözlerinde yeşilin en güzel tonunu gördüm
Bakışında güneşin Temmuz sıcaklığını
Sevginden gürül gürül ırmakların güzelliğini yaşadım
Nefesin okyanus kokusu
Varlığın bembeyaz buluttur gökyüzünde
Tenin ılık bir esinti bedenimde
Simsiyah bir gece
Yalnızlığa bürünmüş boğazın derin suları
Gökyüzünde yıldızlar
Yalnız kalmış ayışığı
Aydınlatıyor akıp giden suları
Uçsuz bucaksız derinliklerinde
HAZANDA DÖKÜLSEDE YAPRAKLAR
KÖKÜNE UMUT OLURMUŞ
YÜREĞİMDE FİLİZLENEN SEVDAN
BİR BAKTIMKİ AĞAÇ OLMUŞ
DALLANDIKÇA UZAYIP
GÖKYÜZÜYLE BULUŞMUŞ
Bir asi kardelendir bizim sevdamız
Toprak gibi bereketli
Güneş gibi sıcak
Su gibi berrak
Bir yağmur damlasıdır bizim sevdamız
Sözde anlatamam kendimi
Bulamam ifade edecek kelimeyi
Gözlerimin içinde saklıdır her düşüncem
Baktıkça şiir gibi okuyun beni
Name name dize dize
Sevgilim demeye gerek varmı ki Yüreğindeki sevdanın gözlere yansımasıdır Gözlerindeki beni görebilmek Baktıkça görüyor Gördükçe yüreğime iniyor.
Ey hayat sen miydin beni küçük gören Şimdi benim çıkış yolu bulamayıp seni hor gören
Yaşam devam ederken
Kimi sefa kimi hayat mücadelesi verirken
Ben sürekli koşuyorum
Hiç bir şey düşünmeden bomboş
Ama dar geliyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!