Tanrı ve şeytan
birlikte dans eder
insan içinde
İnsan hem şeytanı
hem tanrısı kendinin
Geri çevrilmez pek dualara
Devinim ışığı bizden uzaklaşıyor
Çağların şarkısının söylenme zamanı şimdi
O gezgin
İçinde bin bir telin kıpırtısı
Notalarla dans ediyor
Şimdi boyama zamanı düşleri istediğin renge
Harflerin parantezinden hep çıktım
Hayat çıktı
Sanat kaldı.
Harfleri üst üste dizen oldum
Şiir çıktı
Şair "kaldıysa" da birçok
Pesime
Artık sen buralardan gitsen diyorum
Bir anda bir ömür harcadığın yerden
Beşini de kendine buladığın beş odadan
Çıkıp gitsen çıkamadığın bütün hayatlardan
Bütün kapılardan
Size bir iyi bir kötü haber
Önce iyisi
Bundan tam elli dört yıl sonra
-Not alın-
Yüzüncü yılını kutlayacak bir süt firması
O günlerde bir reklam ajansı
Eski küflendi sayfalarda yaşlanmadan
Sarı kahve damlası dondu kaldı sonsuza
Ne varsa bilmediğim orda yandı yaşanmadan
Kırk beş defter kuşattım ben okunmaya değmez
Yeni bir ten isterim ama giyemem çok zor
Ortasında çiçekler ekili bir pamuk tarlası
Etrafında dikenli teller, keskin ve soğuk
Gül dikeni değil demir dikeni bu
Bir pençe gibi koruyan çiçeklerini
Kırmızı bir nokta gül orda ölüme yatar
Söyle bir şey, renkli olsun
Karartmasın içimi
Odamda boğum boğum yas
Yazda bir kış perdesi çekili
Boş vermişlik var serde
İçimdeki pembeye inat
Sarmaşık sarılmış kapı arkasına
Gözün en kuytu kenarına
Kaynanası vermiş, işte budur simge
Eksik olmamış hastalık bela
Komşu kadın da koparınca safsata
İnanmış çiçeğin uğursuzluğuna
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!