Düşüyor Kan Gülleri Şiiri - Kasım Kobakçı

Zor bir oyun orada,
Merkez üssüdür hayat,
Dağılıyor iki kardeş,
Gözlerinde iki çay.

Akıyor Dicle nehrinin kıyılarına,
Akıyor Dicle'ye,
Kalplerdeki kardelenler,
Vahşetin kanlı kolları.

Uçuşuyor kuşlar,
Dicle kıyısında,
Güneşin kanatları,
Dicle kıyısında,
Güneşin coşkulu yetenekleri.

Sorun, zulmün akılsız günlüğüne,
Neden yazılıyor bu çığlıklar?
Nereden şafağı parçalıyor,
Bu şarapnel parçaları?

Mor dağlarında Çinçivan'ın,
Dicle kıyıları,
Mahsul tarlalarında,
Tohumlar kararmış,
Kesildi kafaları,
Düşer sarı kulaklar.

Entrika atlası orada,
En kırmızı noktasında,
Orada, kırık kalplerin başkentinde,
Düşüyor kan gülleri yanımızda.