Dursun Tombul Şiirleri - Şair Dursun Tombul

Issız
Sevda çölünde
Kayboldu
Umutlarım.
Yalnızlık,
Dört bir tarafta

Duyduğum
Her müzik sesinin
İlk notası
Sensin.
Seninle büyülenmiş
Bu gözler.

Yokluğunun,
Dayanılmaz
Fırtınası,
Delik deşik eder
Duygularımı.
Zaman

Gecelerin,
Karanlık odalarında
Uyumaya çalışıyorum.
Seni,
Hayal ediyorum hep.
Aramıza,

Güneş gölgesi idi;
Uzaklar, seni alıp götürdü.
Hüznün kıyılarına vurmuş
Umut sandalının kalıntıları.
Çaresizlik, demokles kılıcı
Başımda sallanır durur.

Uzun
Isteka kollarınla
Bir vurdun ki Aşkıma,
Felaket tellallığı oldu
Vuruşun.

Yıl 1971
Aylardan Mayıs'tır.
Rum kızı Rozi,
Dursun TOMBUL'a aşıktır.
Ne keramettir bilinmez
Dursun,

Sırtımda,
Yaşamın dertler kamburu.
Önümde,
Zamanın
Kuru fasulye turşusu.

Kaç bağ bozumu yaşandı,
Kaç kez başımda sallandı
Demoklesin kılıcı.
Tanımadığım
Melodiler;
Kulaklarımda misafir kaldı.

Seni Görünce bu gözlerim,
Sevda çiçekleri açtı dallarımda.
Yüreğim yanar durur, özlerim
Gülüşlerin yazılı, güvercin kanatlarında.