Dursun Tombul Şiirleri - Şair Dursun Tombul

Akşamın karanlığı
Sinsice çökerken
Gözbebeklerime,
Kasvetli zaman;
Dağılmşlık senfonisinden önce,
Enstrümanlarını akort etmekte.

Umut pencereme
Kalın perdesini
Çekmektedir hüzün.
Anılar,
Feryat-figanla iki büklüm.
Akordu bozuk gecenin,

Akşamın acımasız
Karanlığı,
Sinsice tutup
Atar odama
Yalnızlığı.
Bir baykuş sesei,

Köyüm için
Neler anlatıp
Yazsam,
Gerçek değerini bulamaz.

O benim

Sensiz,
Her aynaya baktığımda;
Arkeolojik Lahid'den çıkmış
Tarih öncesi
Bir sima durur
Karşımda.

Bendimi saran
Eşsiz tenimdin.
Gittin;
Şimdi ayrılık
Kör bıçağı ile
Derilerimi yüzüyor.

Aşk;
Düştü ya
İkimizin arasına.
Özlemlerin
Kıvrak dansları tepinir
Uykularımın tavanlarında.

Kendi halinde
Tonton
Bir insandı,
Şu
Bizim Mahmut Efendi.
Yaşlandıkça,

Karaköy’ün Haliç tarafı,
Tahta masamda
Ekmek arası balık yerken,
Artık
Soğan kokmaz ellerim
Neden.

Ölüm bile
Korkutamadı.
Katmerleşmiş
Çaresizliğinle birlikte,
Yalnızlığın kadar.
Yaşam,