Çirkin görünüyor insanlar bana,
Daha çok birer kangal yavrusu gibi,
Uyuşturmuş onları,
İnsanlığın üzerindeki din ve milliyetçilik afyonu,
Uzaklaştırmış birbirlerinden, doyumsuz, tekelci, tefeci sermaye,
Oysa yıkılmadan önce, sosyal sistem bozulmadan önce,
Ne kadar tatlı ve çekiciydi yürek gözlerindeki gülümsemeleri.
Değişti pek çok şey,
Değişti yüzleri, renleri, fizikleri, ruhları, bedenleri,
Biz farkına varmadan yavaş yavaş,
Pek çok şeyin güzelliğini yok etti çirkinlik.
Çirkin görünüyor insanlar bana,
Dikkatsizce ayaklar altında çiğnenmiş,
Sahip oldukları yegane şeyler,
Çünkü küresel karanlık ve para,
Kötüye kullanarak bilim ve teknolojinin olanaklarını,
Arındırmış onları düşünme yeteneklerinden, robotlaştırmış.
Durum böyle iken,
Kara bulutlarla kaplı gökyüzünün derinliklerinden,
Bazen parıldar yıldızlar,
Yürekleri aydınlık güzel insanlar,
Görünürde hoş bir durum olmasa da,
Zor durumda olsalar da, küçük olsalar da,
Işık tutup durduracaklar karanlıkları.
Kayıt Tarihi : 23.4.2024 11:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!