Düpedüz Bir Vazgeçiş Şiiri - Halil Kumcu

Her gün bir yerini çiziyorsun kalbimin;
Çize çize vuruyorsun neşteri.
Belli etmesem de nasıl da acıyor,
Geri dönülmez, telafi edilmez gayri.

Kanlı meydan muharebeleri gösterdi,
Mutluluğun kalıcı bir şey olmadığını.
Bunu sen de göreceksin,
Arada sırada ortaya çıkan yanını.

Bu uzun hikâyeden vazgeçtiğin gün,
Seni arayacağım kaybettiğim yerde.
Derken bir gün ölüp gideceğim;
Vazgeçmek ölmektir belki de.

Çoktan öldürdün beni, çoktan;
Bütün muhitlerde bir bir yok olmuşum.
Bahsettiğim şey bir ömrün ederi,
Tabancanı alıp öldürmeni kastetmiyorum.

Şimdi nerede iki insan görsem el ele,
Pılını pırtını toplayıp gittiğin o yerde,
Bir başkasının dünyasına girip,
Hani filmlerde romanlardaki gibi sayende.

Bir körün tek gözüne kavuşması gibi,
Sevinirim o karedeki bütün resimlerde.
Manaya ulaşmak için,
Geriye kalan hatıralar hâlâ durur en derinimde.

Mesele şu ki, boğuluyorum;
Ömür boyu hapis cezası almışım gibime geliyor.
Ve bunu gün gün, her gün yaşıyorum;
Yarını ertelemek mümkün olmuyor.

Bunu sen nereden bileceksin?
Benim yaptığım bu şey düpedüz bir vazgeçiş.
Belki de yanılıyorum, bilemiyorum; adını sen koy.
Kendi dışımdaki her şey ruhumu azmettirmiş.

30 Kasım 2023 / Perşembe / Ankara