beklediğin rüzgarlar hiç esmeyecek,
uğramayacak bu limana o gemiler...
kurtulamayacaksın yalnızlığından!
kahve karanlığı içinde,
hıçkıra hıçkıra dökülecek yaşlar,
dumanlı gözlerinden ağlayacaksın...
hiç gelmeyecek o adam!
sırma saçlarını tarayan,
rüyalarını okşayan...
terkedip gittiğinde düşünmedin,
düşünmedin gururundan yaşadıklarını...
sildin bir kalemde yazılmamışçasına,
hiç yaşanmamış gibi...
sıra sende şimdi;
ağla hazan yağmurlarıyla,
karanfil kokusuyla, mevsim sonbahar...
yüzündeki derin çizgilerle,
kızıl karanlıkta yalnızlığınla...
dumanlı gözlerinle ağla...
11/10/2003
Aytekin OrhanKayıt Tarihi : 11.12.2005 18:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aytekin Orhan](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/12/11/dumanli-gozlerinle-agla.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!