Dost Görünümlü Şeytanlara

Bir telefon kadar yakın iken
Bir asır kadar uzak olanlara...

Her düştüğünde beni ara diyenler
Çelmeyi takıp ardımızdan güldüler...
Dost diyenler yalan olup gittiler.
Düşen bedenimde yaralarım çok

Neşeli günlerimde yanımda duranlar
Arabesk çalarken bir bir kaçtılar
Vefasız dünya içimizde kaldı kahırlar.
Ardın sıra kaldım beklemelerim çok

Hak etmedin dostluğun bir zerresini
Bilemedin kıymetimi almadın nasibini
Şimdi rüziğarlarda savur at kendini
Çok şans tanıdım sana hem de çok

Geceleri gezerdik şehrin sokaklarını
Omuz omuza geçerdik çukur yollarını
Duydum ki senmişsin sevdamın celladı
Boğazıma doladığın ilmeklerim çok

‘Ser’ verip sır vermezsin sanırdım
‘Dar’ etmişsin dünyayı çok geç anladım
Kahpelik neymiş bunu da senden anladım
‘Yay’ iken ok olup vurmuşsun yaralarım çok

Korkaksın yemezler deli yürek ayaklarını
Bilemedim yıllar önce bu yalanlarını
Şimdi açığa vurdun ali cengiz oyunlarını
Hakkım haram olsun yanasın çok

Dargınım yalan dünyanın sahte düzenine
Dargınım dost bildiklerimin sahte gülüşlerine
Yazıklar olsun ehli ‘kemal’ görünen cahillere
Ne planları varmış, üzerinizde hakkım çok

Sırtımı dayayıp uyurdum dost diye
Gecelerde arardım bir yudum çay diye
Bekledim ışık ol, ümit ol, dost ol diye..
Meğer gece senmişsin karanlığın çok