Dönmemecesine Bıraktı Gitti

Yine aynı hikâye, bildik ima;
Bir bakışla aklımı çeldi gitti.
Ne zaman, nasıl gitti diye sorma,
Yalancı bir gülüşle yaktı gitti.

Seneler oldu, bir türlü dönmedi;
Kaç tren gelip geçti de o gelmedi.
Aklıma çizdiğim yüzü eskidi,
Acıları kanatıp deşti gitti.

Of, her yanım titriyor kandil gibi;
Küstü dala nisan güneşi gibi.
Dolandırdı beyhude yalan gibi,
Dertli garip gönlümü yıktı gitti.

Hasretlik hiçbir şeye benzemiyor,
Tarifsiz bir hüzün barındırıyor.
Behey ömrüm, düş kurmakla geçiyor;
Düzmece hayal gibi geldi gitti.

Terkedilmiş virane ev gibiyim,
Yosun tutmayan eski taş gibiyim.
Güle yâr olmayan bülbül gibiyim;
Gözümden kanlı yaşla aktı gitti.

Canım bahar bitmiş, kış çoktan gelmiş,
Cıvıl cıvıl kuş sevincim de neymiş.
Sevda ipi boğazıma dizilmiş,
Yâr, elimden elini çekti gitti.

Nereye gitti o sevgi, kadınım?
Niye gitti ki ben nefessiz kaldım.
Bir zaman parçasında âşık çağım,
Parmaklarımdan sanki kaydı gitti.

Hüzünden gölgeler yağdı üstüme,
Aklıma çizdiğim yüzü geceme.
Beynimi kemirir, düşer dünüme;
Binlerce yitik yılı gömdü gitti.

Dayandı kapıma aşk ateşiyle,
Hiçbir cümleye sığmadı yaş ile.
Şu sol yanım ağrıyor bu işgale;
Yaralı kalbimi terkedip gitti.

Kumcuoğlu tam göğsünden asıldı,
Ölüm evrakına mühür basıldı.
Birkaç günlük fasılalı ağıtı
Dönmemecesine bıraktı gitti.

18 Haziran 2024 / Salı / Ankara