Bir Şakir amcamız vardı,
Arkadaşımın babasıydı.
1924 yılındaki mübadele göçmenlerinden
Kayalar Muhacırlarındandı.
Rahmetlinin,nezle görmemiş bir sesi vardı!
Tombuldu..Orta boyluydu..
Dondurma arabası hep öndeO arkadaydı.
Bir bağırdı mıydı çarşıdan,
Bir bağırdı mıydı,sesini duymayan kalmazdı.
Yerini bulmak için zahmete katlanılmazdı..
Yaz mevsimlerinde
Öğlenleri,
dondurma arabasına şemsiye takardı.
Dondurma arabası önde O arkadaydı..
"Dondurma kaaymaaak!
dondurma kaymaaak! "
Ey bre rahmetli nur içinde yat!
"'Mini mini hanımlara sevdalı beylere
parasını vermeden tattırmam
Vişneli- kaymaklı dondurmam! "
...............***.................
Kayıt Tarihi : 2.5.2006 17:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
2006-Keşan'dan insan manazraları yaşanmışı sonsuza dek yaşatmak için
TÜM YORUMLAR (1)