Bir mizansen diyerek düşünmeli bu hayatı,
Hele ki başını bir otobüs camına yaslarcasına durarak.
Kadife bir müzik eşliğinde,
böyle zehir,
zemberek bir enstrümantal.
Dolu dolu yaşadığını düşüneceksin ve,
Li gorî wan,
navê me tune ye.
Ji lîstika zarokan,
ji pergala xwînê,
ji sernîvekê yê dewletî —
Gökyüzü bugün benli bir yakarış içerisinde
Farkındalık etkinliklerine başvurmuş yine
Ve ben bu gün aynı yakarışın aynada yansıması olmak istiyorum
Ben süpürülmesi gereken duyguların tırnak pençesi
Ben adeta iki ileri ve bir de iki duyulu bir saat tıkırtısı
Anlamsızlık örnekleri ve havuz problemleri ile dolu bir yaz yağmuru
Hayır ben seni sevmiyorum ve
Ve bu, bu çok aşırı fena bir durum olmaya başladı
Bakmak üzerine teoriler adında seni yazabilirim
Bakış açımı sana göre şekillendirip
Bütün evrenimi sana bağlayabilmememin hiçbir yolu da yok
Senden gelmek isterdim, sana kadar yok olmak
Üstüme düşen yükümlük artarken bu hal beni mükemmel bir şoke yöneltiyor
Ben artık tek kişi bir bağ ve iki çocuk kalmışım
Vazgeçilmişlikler ve bu vazgeçilmişliklerden kopmuş
Birkaç insan kırıntısı var boğazıma düğümlenen
Ben boğulurken kurtuluşa
Ölürken varoluşa koşuyorumdu
Kırmızı bir ışık,
Çok fazla kırmızı var.
Dans, hayalet ortamla yüzleşiyor
Aynı renk.
Sıcak bir ortam daha
Bu çifte artı demek
Bir kapı eşiğinde, saklı buldum çocukluğumu.
Evvel zamanı, bir büyüklük ile taşlamak,
Düşmek için can atmak,
Yerde duran elmaya, göz ucuyla bakmak
Sergilenen tavrın, asılsız enginliğinde, kayıp olmaktan bile öte idi.
Salınan bir yaprak tanesinin ufkunda, çağrışımları hissetmekti,
Küçük bir çocuğun, tatlı bir umursamaz savuruşu var üzerimde
Büyük umutların, sefaletimi, yenişini izleyişim
Doyamamak, acınası hayata kapalı gözleri de alıp koşmak mı
Nedenli bir ikilemi, delicesiye akıtmak mı damarlardan
Şevkini kırmak ile sadece, umut kesilmez ya
Kursakta bırakmak da var bugün, yine dünümü
E yani, kuş cıvıltıları da var bu küsmüş bedenin kısık ses tonunda
İleri geri iki ayakla yürümez ya herşey
Arkadaş diyorum, tatmin misin, müteşekkir
Epeysiz bir amandır
Doğmadı yalnızlık üzerine
Kala kalmış bir heykeltraş
Akıbet, yedi kuşak sonra yakarışları bezenmiş,
Göbek bağları vakitsiz kesilen, ömrü törpülenmiş
Kabil’in torunlarıdır bu kavm-i cemil
Zaman suretlerde defnolur,
Doğum sancıları nüfuz eder her bir benliğe,
Zapt edilemez bir öcün alameti yeryüzüne kıyam eder.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!