Sonbahar yaprakları
peşinden koştum
uzun bir süre.
Üzerime başlamıştı
yagmur taneleri serilmeye,
Yaşami güzelleştiren ne varsa,
Bir şehri güzelleştiren agaclarin,
Cocuklari gülümseten palyacolarin,
Agir bir dille,
suskunluguna tanik oluyorum,
Gülüşünü dikiyorum karşıma,
Yaşlanmakta olan gözlerimle.
Saçlarında geziniyorum
Titreyen parmak uçlarımla.
Gecenin en korkunç yerinde
Bana beni sorma dostum!
Kendimi tanımıyorum..
Akşam ışıkları söndüğünde,yalnız bir adamım, sen,ben,o
Yol aldığımızda kentin karanlık sokaklarına
Sarhoş olanımız düşecek,gözden uzak bir yere,
Herkes şairdir,yazardır,senarist’dir
Ama sen yinede hafife alma,
Kelimelerin sıralandığı
Şiirin o kutsal yanlarını,
Kalem parmak uçlarına dokunduysa,
Zorlu bir mesai başlamış demektir,
Yüzlerce yıl,benim güzel kadınım acı çektin,
Vecid’de maden taşlarıyla gömüldün,toprağa
Büyücü tapınaklarında,içirdiler ölümün zehrini,sana
Geceleri sancısı vurur,yitip gitmiş kadınımın,
Takılır gözlerime sureti, uzanırken yanı başımda,
Sol yanımı kanatan acı kurşundur,
Kadınımın ÖZLEMiyle,ÖZLEM'i oğlumun.
Merhem sürsem kar etmez bir acıdır bu,
Hak ediyorsun yaşamayı,
Karşıdaki çınarın tepesine konarak,
Bir mezar taşının üzerinede.
Birşeyler istiyorum senden;
Tüylerindeki rengi anlat bizlere,
Arıyorsan aşkı
Bula bilirsin bir kadında dediler,
Aşka sordum,yalanladı.
O başka havadaydı
Susamıştı ölümlere,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!