Dert Ocağı Şiiri - Ünal Demirci Toruli

Kardeşim ve ben kaybolan yılların acısına
Sünger çekelim dedik koyulduk yola,
Düşündük taşındık dedik para lazımdır
Çalışmanın üretmenin işte tem zamanıdır.
Dertlerin ilacı bizde orta demli bir çaydır,
İşte bulduk dedik bize merhem Çay ocağıdır,
4000 lira istediler sudan ucuzdur amma,
Ucuz dediysek öyle hemen bulunur sanma,
Aradık taradık üç kuruş için dört takla attık,
Parayı bulduk amma dostu düşmanı da tanıdık
Ocak bizimdir artık deyip sevinme zamanıdır
Ocağa ateş takıp çay satma zamanıdır
Gel zaman git zaman vakit ilerlemekte,
İş olacak diye gözler ufukta beklemekte,
Bir zaman az da olsa yedik ekmeğini
Ekmeği yedik lakin çok çektik dertlerini,
Biz toy delikanlılar bu böyle gider sandık,
En olmadık zamanda belediyeye avlandık,
Öyle böyle derken başladı aksilikler,
Dayandı kapıya resmi kimlikliler,
Hani nerdedir dediler vergi levhanız,
Ne vergisi abi dedik biz minik esnafız,
Dinler mi devlet dedikleri çatık kaşlı zat,
Bastırdılar cezayı gerisi teferruat,
Aldı bizi bir dert acil para lazımdır,
Kaç çay satsak acep bu para tamamdır,
Tam bir senede ancak tamamladık parayı,
Bizimdir şükür dedik artık bu dert ocağı,
Tam oldu işte kurtulduk derken yine yanılmışız,
Galiba biz acılara eşlik edelim diye yaratılmışız.
Hani deyip ruhsatınız esip esip gürlediler
Bu da yetmezmiş gibi arkamızdan güldüler
Ne ruhsatı dedik burası derdin ocağıdır
Dert ocağına ruhsat nerde görülmüş şeydir
Yapıştırdı cezayı devlet denen babamız
Ben ağlarım o ağlar, artık ağlar anamız
Bugün ocağımız kime sorsan açıktır lakin
Kafamız davul gibi gönlümüz sakin.