Zelzele vurdu! Unutmayın bizi
Hallaç pamuğu gibi savurdu biz
Ben yaşıyorum, peki şanslı mıyım?
Bende geçmez bu acıların izi
Ölümün kucağında yalnız kaldım
Ellerimi kapkaranlığa saldım
İçimi kemiren korkuya rağmen
Annemi sordum, babamı aradım
Yaslı memleketim, ruhum acıyor
Annesiz kaldım, yüreğim kanıyor
Zemheri ayazında ben yerdeyim
İçimde kızıl bir çerağ yanıyor
Şu kahpe deprem yuttu hepimizi
Ey dünya devletleri duyun bizi
Evler çürük deprem çok acımasız
Enkazlarda ölüler dizi, dizi
Binamiz, evimiz ölüm gömütü
Annemin üzerinde yer çapütü
Acılarla kaldım, ben neyleyim?
Canım babamın yoktur tabutu
Depremle çığlıkl düştü hanelere
Evimize, köyümüze beldelere
Rahmet, selâ istemiyoruz sizden
Ne olur yardım getirin bizlere
Benim annemin nazlı esmer kızıydım
Okuyup doktor olmaya adaydım
Şimdi annesiz kaldım neyIeyim
Tüm çığlıklarımı dünyaya yaydım
Ey annem ne oldu bana ne oldu
Küçük yaşta içime acı doldu
Enkaz altında çıkardılar beni
Yaşım küçüktür, ömrüm yetmiş oldu
Mehmet Çobanoğlu
11.02.2023
İstanbul
Mehmet Çobanoğlu
Kayıt Tarihi : 11.2.2023 14:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!