An geldi
Bir darağacının yanında celladımla birlikte ıslandım
Ve de dinledim yağmurun sesini
Gizli bir özne gibi durdum o darağacının yanında
Teni paslı göçmen mevsimlerden sıyrılıyorum sandım
Biliyor musun Dılé
Yanağımda olmayan gamzemi vurduğunun ertesi günü artık büyümüştüm
Daha sert atmaya başladım adımlarımı
arasından su fışkıran kaldırım taşlarının üzerinde yürürken
Sakallarımı daha az kesiyorum o günden sonra
kirlenen yerlerinden tutuyorum yaşamı çünkü
''Alınganlık etmiyorum çocukluğuma
Benimkisi kederli hatıraları unutmamak aslında
Gülmedim sanmasınlar
Küçük dilime kadar bağıra çağıra yüzdüm neşe ırmağında''
Küskün sloganlarımı gökyüzünün duvarına yazmadan önce gördüm gözlerini
Hep yarına uyanırken
Düne uykusuz kaldığımı anladım...
Bilesin ki Dılé bu sana son mektubumdur.
l
Evet geride bıraktık, bitirdik bütün mevsimleri Busegâhım
Nasıl durduracağımı bilemediğim hicaz bir hüzün sarıyor bütün bedenimi
Ülkemde her şey güzelliğini yitiriyor korkunç bir acıyla
Yüreğimin kıyısında ustura yalnızlığını yaşayan biri nefes alıyor sanki
Ve sanki o ustura kesiyor şah damarından sevgiyi ağır adımlarla...
Ve kış geldi Canfeda
Bahar teninden kalbimin çöllerine.
Yazı bitirdi gidişin
Vatanım bildiğim gözlerinden sürgüne çıktı ömrüm.
Demli bir öpüşün kuşatırdı oysa tüm kalbimi
Yeni bir ülke yaratırdı, adı bilmem ne cumhuriyeti olan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!