Demir Mutlugil Şiirleri - Şair Demir Mut ...

Halay başıyım yalnızlığın… Bana bir mendil düşür adın işlemeli

İsliydi gece…
Dert ehli şarkılar çalıyordu,
Bal mumundan kadınlar
Mum boyaları vardı yan ceplerinde,

Çargah makamının acem-aşiran perdesinde
Kurtlanıyor dolunay seyreden,
Şeytan uçurtmaları
Gece gümüşi
Bulutlar kırçıllı
Yosunlarla sarmaş kıyıda,

Başınızı omzuma yaslayabilirsiniz,
Diye sesleniyordu kıyı ağaçları
Deniz aynıydı
Masa aynı
Hay aksiler sıradan
Sıfırları silinmiş,

kovuğunda dokuz ay beklet sancılarımı ağaç...belki yeniden doğar umut


içim sultan bahçesi
yüz çiziyorum,söz çiziyorum kuru kabuklarına
ve yalnızım ağaç...

şiirime değmiştin ya hani...kalemime saklamıştım seni,mürekkebim olmuştun
içime çektiğim...bu son Z... deyişi bilmediğim haddimin...buraya kadarmış düş,
helali hoş olsun şiirlerim...

son eşiğin burgusunda gerilmişse saz,gümüşü sararmışsa yüzüğün
ıslaksa mandal... kıyıya çekilmişse sandal...toprağa yüz sürdüyse
kürek...ve yorgunsa neyzenin nefesi,başpareye ne gerek.

Bana kalırsa, beni almalıydın beyhudem… Ananın ak sütü gibi helal
Olurdu sana kalemimle sözlediğim şiirler…

Sesi kesikti İstanbul’un
Yüzü yorgun mu yorgun
Teni karabuğday unu

Boylamlarda teğetken fuşya rengi yapraklar,gece moruna
Düşeyazdı yazgıların ön adları…


Gecenin bir yarısı Z…
Ve ben,

bir çuval incirim var
öpüp başıma koyduğum ekmek
tuttuğum yeşil
üç ihlas
bir fatiha
ve başımda çevrilmiş tuz

Düğünlük kırlarda top sektiriyor
Saçları yana yatırılmış oğlan çocukları,
İp atlarken kahkahalı kızlar
Ellerini sallıyor ellisine,
Zaten ile başlayan cümleler
Kuyruğuna teneke bağlanmış sokak köpeğine