Herşeyi olmayı kabul etmişken ben,
herşeyken,
hatta ben sen olabilecekken,
-belki de olabilmişken-
tek beceriksizliğim dikildi karşıma (!)
Nefes almak gibi de olsa senin yerine
Yine yağmur yağıyor Ankara'ya
Yağmur taneleri birer birer düşüyor yollara
Gökyüzü grileşiyor birden,
Ardından çeviriveriyor yüzünü siyaha.
İnsanlar kaçıyor yağmurdan,
Sokaklardan,caddelerden, kaldırımlardan...
Çekilmiyor bu şehrin sonbaharı
Benim gibi hemen yüzünü düşürüyor.
Üstelik bu aralar,
Yeni yeni huylar edindi.
Sert rüzgarlar esiyor artık sokaklarında.
Eskiden en fazla,
Çek git yüreğimden,
Yüreğini de al git çok uzaklara.
Tek bir yalan bile bırakma
Beni sadece bana bırak.
Kırgınlığıma, yıpranmışlığıma dokunma bile
Sakın sürme ellerini hayallerime
Bir gün bitecek her şey biliyorum
Her şeyin bir sonu olduğu gibi
Bu yolun da bir bitişi var elbet.
Alevle tutuşan gözlerin
Bir gün uçurumdan düşüp yok olacak(!)
Sığ sularda yüzmüşüz hep
Derinler tehlikeliymiş
öyle dediler.
Kağıttan gemiler yüzdürdük okyanuslarımızda.
Onları bile batırdık en dibe de,
Her dalgada geçmiş çıktı gün yüzüne.
Akıllı işi değilmiş bu sevda dedikleri
Ezberletirmiş insanoğluna özlemi,
hüznün her halini.
Sürüklermiş saçlarından
Tutup koparırmış hatta eti tırnağından.
Sesini bile çıkartamazmışsın.
Dünya benim etrafımda dönmüyor,
Doğru.
Kapının dışında devam ediyor hayat.
Güneş hiç ara vermiyor mesela
Doğup batmaktan bıkmıyor hiç .
Ya da arabalar hiç hız kesmeden gidiyorlar yollar boyu.
İnandım anlatılan her şeye
Masallar uykudan önceymiş,
anladım.
Bir insan ömrüymüş elde kalan ,
Hayatmış tek kuruşla harcanan .
Birkaç ses kalır kulaklarda
Tozu dumana kat düşünmeden.
Hiçbir dalı kalmasın o ağacın
ve hiçbir kuş fırtınanda uçamasın.
Uçur tüm gücünle çatıları,
Şehirleri darmadağın et,
Tek bir virane bile kalmasın ardında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!