Bir ağacın yapraklarını sermesi gibi
bir bulutun yağmura dönmesi gibi,
değiştik.
İçim yanıyor söylerken bunu,
yüreğim almıyor,
canım dayanmıyor aslında.
Ne baktığım o gözlerde,
ne de baktığın gözlerde
kalmadı sevgiden
ve aşktan bir nebze.
Değiştik.
Yıllar sonra dönülen şehir gibi,
cevapsız kalınca susulan soru gibi...
Bir bakışına titrerdi yüreğim,
çiçekler;
rengarenk açardı yamaçlarımda.
Ilık bir bahar havası gibi,
serinletirdi gözlerin gözlerimi.
Şimdi aklım almıyor o günleri,
efsaneyi çamurlaştırdık.
Yangınları söndürdük
ve belki de
bu aşkı biz ikimiz öldürdük.
Değiştik.
Birbirini aratan nankör yıllar gibi,
düşündükçe bulanıklaşan anılar gibi..
Kayıt Tarihi : 5.1.2005 23:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Evren Dalgıç](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/01/05/degistik.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!