seni kollarıma alıyorum.
bir güvercin havalanıyor başucumdan.
sabırsız bir telaş başlıyor arkasından
kara ağaçların gölgesinde.
insanlar veda sularıyla yeşertiyorlar toprağı.
ve kenar mahallelerde gene
su kovaları ellerinde çocukların,
yoksulluk gözünden yaş akıtmaya
devam ediyor anaların.
saçlarını kokluyorum.
hiçbir şey değişmeyecek çok iyi biliyorum.
yarın gene umut çiçekleri açtırılacak
pencerelerimizin camlarında.
biz koklamak için giderken yanlarına
dünden kalan yaralar kanayacak dizlerimizde.
ve kardan kapandığında okul yolları
çocuk hayalleri ve sırtlarında çantaları
iki donmuş ceset olacaklar el ele.
gözlerinden öpüyorum.
bir masaya pişti düşerken,daha sisli izbede
cilalı mermiler sürülüyor namlulara.
şans arka sokakta kalıyor
cenazeler tam önümüzden geçiyor.
yani sevgilim, güzel vatanım, arkadaşım benim.
ne söylenirse söylensin
ne yazık ki değişen bir şey olmayacak.
kendine iyi bak.
Kayıt Tarihi : 24.1.2007 13:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair umutsuz söyleminin altını kalınca 'değişen bir şey kalmayacak' dizeleriyle çizse de 'kendine iyi bak' diyerek yine de bir umuda can suyu veriyor.
Ara sıra gelse de karamsarlık umudu yitirmemek dileğiyle kaleminize sağlık.
TÜM YORUMLAR (4)