Daralan ruhumun nerede güneşi?
Aydınlığa çıkmak mümkün değil mi?
Öyle bir çıkmaz ki yoktur bir eşi,
Çıkmazlardan çıkmak mümkün değil mi?
Kırılan kalpler sönen ümitler,
Hep bende toplanmış yazık değil mi?
Derdimi yazarken dertli kalemler,
Kirletir defteri yazık değil mi?
Aç kalmışım susuz kalmışım çölde,
Gördüğüm her vaha serap değil mi?
Bir hastalık oldu bu gurbet ilde,
Verilen ilaçlara yazık değil mi?
Ağlasam inlesem dağ başlarında,
Feryadımı duymaz kimse değil mi?
Sen bu ömrün baharında kışında,
Mutlu bir gün göremedin değil mi?
Bedenleri örten kat-kat elbise,
Uğraşan terziye yazık değil mi,
Gireriz sonunda bir parça beze,
Kesen makaslara yazık değil mi?
Bahar gelmeyince açmaz bir yaprak,
Hazanda dökülür yazık değil mi?
Sonunda örtecek bir avuç toprak,
Kazan mezarcıya yazık değil mi?
Şu boş geçen ömre yazık değil mi?
(Şamdan üzerine hangi renk mum dikersen dik,
çıkacak alev yine kırmızıdır…)
30.05.1982
Sağmalcılar/İstanbul
Necati ŞİMŞEK
Kayıt Tarihi : 13.4.2007 08:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
(Bu şiir asker ocağında amansız bir hastalığa yakalanıp vefat eden çok kıymetli bir arkadaşın cenazesini memleketine gönderdikten sonra yazılmıştır. İsmi ve memleketi: Yetmiş milyon Mehmet ten bir tanesi, Türk oğlu Türk ve Türkiyeli…)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!