Ömrün başı işte, sonu da yakın,
Kırma dünya için, insanı sakın.
Beşikten mezara, iyice bakın,
Ömür dediğimiz, yalan değil mi?
Sabreden kazanır nihayetinde,
Gölgemiz kendine ihanetinde,
Ve Kabil Habil'in cinayetinde.
Herbir yediğimiz talan değil mi?
Dünyanın kaderi böyle sanırım,
İnsanı besbelli yüzden tanırım.
İbrahim nazarı köze dönerim,
Hem dost bildiğimiz yılan değil mi?
Nedendir bilinmez bu kaderimiz,
Bitmiyor hesaplar hem kederimiz.
Beş arşın elbise tek ederimiz,
Nefes aldığımız kalan değil mi?
Nerede beklenen daha da gelmez,
Maskeler rengarenk besbelli gülmez.
Hesaplar karışık kimseler bilmez,
Gönül verdiğimiz çalan değil mi?
Ölüm var kapıda beklenen işte,
Bir eski fotoğraf görünür düşte.
Hayali yediğin zehirli aşta,
Ölmez dediğimiz ölen değil mi?
Kayıt Tarihi : 8.2.2019 16:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!