Değil mi? Şiiri - İsmail Çelik 2

Mustafa ACAR'a ( Fakir )

Ey Fakir, zenginliğin en mukaddes değeri,
Tevekkül ile geçen, sisli güzün değil mi?
Sana Fakir demenin edebiyatta yeri,
Biraz acı, biraz gam, biraz hüzün değil mi?

Ey Fakir, sanırlar ki yazgımız hep neşeli,
Senin yol Ihlamurdan, benimki de meşeli!
Biraz sert yazıyorsak, biraz da endişeli,
Şu kaleme dokunan müşkül düzen değil mi?

Çizildi onca isim, çekildi onca cefa,
Bundan gayrı laf değil nasibimizdir ifa.
Nerede bir mazlum var, etmiyorsak müdafaa
Sonumuz onlardan da daha hazin değil mi?

Kindarız kindarlığa, düşmanımızdır haset,
İster Süleyman olsun, isterse de riyaset.
Ne bir kuru gürültü, ne de süslü hamaset Bizim yüreğimizde yanan suzan değil mi?

Belki biter bu zulüm, belki de biter bu kış,
Belki de duyulacak bin çocuktan bin alkış.
Geçilen fırtınalar, tırmanılan şu yokuş,
Benim tırnaklarımla senin dizin değil mi?

Takılan şu düzenin en melanet ağına,
Elbette yazılacak tarihin dimağına.
Benimle milenyumun en talihsiz çağına
Yürümek, bir zamanlar "Fakir" sözün değil mi?