Delik cebimden kurtulan umut taşları,
Ve soruların işaretlenmiş duran büyük başları,
Hepsi birer yara oluyor bugün.
Her yara geri bir adım,
Ve sonunda bir vazgeçiş mi oluyor her adım,
Korkuyorum...
Kaldırın başınızı
Bakın ben bağırıyorum,
Duyun, yalnız cahil değil
Hem kör hem sağırsınız.
Kaldırın başımızdakileri
Sabahtan akşama kadar yağar üzerine günü geldi mi...
Diyorum ki bu her yağmurun ortak karakteri;
Hüzne bular adamı,bulanıklaştırırken şehirleri.
Güzel olan her şeye o hüzünden siner.
Dopdoludur her damla ve sürüklenirler.
Düşeceği yerin önceden bilincinde değil hiçbiri
Önce siz uzaklaştınız
Sonra herşey
Sonra herşey
Ve ben iki elim yakamda
Uzaklaşacak bir şey daha arıyorum
Bir bakıyorum makul miktarda derinleşmişim,
Küçük şeylerle konuşuyorum.
Bu sırada cevaplar rüzgarla uçuşuyor,
Bulutlar üstümden,hemen üstümden...
Bunlar senin sesinin bulutları
Ve bir cümle söylesen sanki herşey düzelecek.
Gazeteciler biliyorum, insan değiller
Üç kuruşa satmışlar ruhlarını.
Siyasetçiler biliyorum, insan değiller
Dokunulmazdır ahlaksızlıkları.
Sanatçılar biliyorum, aydınlar, gençler ve iş adamları...
Parsel parsel dağıtılmış memlekette her yer
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!