Damlacık Şiiri - Kasım Kobakçı

Kasım Kobakçı
2797

ŞİİR


5

TAKİPÇİ

Damlacık

Bir bulutun koynundayken, rüyalara ulaşan,
Yeryüzünün hasretiyle, yavaş yavaş dolaşan,
Tek başına yolculukta, menziline yaklaşan,
Küçücük bir zerredir o, enginlere bulaşan.
*
Gök kubbenin yükseğinden, usul usul süzülen,
Yeryüzünün davetini, ruhunda hep düşünen,
Bir yaprağın üstündeki, hayatına özenen,
Gördüğü her manzarayla, yeniden bezenen.
*
Bir çiçeğin yaprağında, buldu ilk kez konağı,
Sanki paha biçilmezdi, ruhundaki o sükûneti,
Bu duruluğun içinde, kim bilir ki o sırları,
Varlığının aynasıydı, evrenin her bir bucağı.
*
Bir taştan süzülüp, sonra başkasına eklenerek,
Gitgide çoğalıp, yeni bir gücü de besleyerek,
Yalnızlığın bittiğini, kalbinde hissederek,
Küçük birikintileri, ummanında özleyerek.
*
Irmakların coşkusuna, kendini de katarak,
Benliğini, o büyük akıntının içinde unutarak,
Kıyılara, taşlara, her an hızla çarparak,
Engin maviliklere, bir an önce vararak.
*
Tuzlu suların içinde, denizin boşluğunda,
Kaybolmuştur benliği, o varlığın yokluğunda,
Artık nehir değildir, o ummanın sonsuzluğunda,
Bir damlacık, tüm hafızası evrenin avucunda.
*
Güneşin sıcaklığıyla, gökyüzüne yol alır,
Bu buharlaşma hissi, ne kadar da özgür,
Yeniden bulut olmak için, semaya yükselir,
Tüm yaşadıklarını, ruhunda biriktirip kalır.
*
Yaşadığı her bir anı, hafızasına ekleyerek,
Yeniden yağmur olmayı, sabır ile bekleyerek,
Döngünün bilgeliğini, ruhunda hep demleyerek,
Hayatın sonsuzluğunu, bir zerreden gözleyerek.

Kasım Kobakçı
Kayıt Tarihi : 16.8.2025 01:52:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!