Tüm dağınıklığımım ortasında sebepleri arıyorum, aradığım şeyi bilerek savurganlımın köşelerine sığınıyorum…
Karanlığımın deliksiz uykusuna düştüm, düşerken üşümüş renklerimin arasından güneşlerimi seçtim, ama biliyorum ki ne kadar ısınsam da ben üşümeyi seviyorum…
Şimdi şimdi fark ediyorum; aklımın veryansın ettiği duruşlarına gülüyorum…
Yine ıslak karanlıklarda yürüyen adımlarımı takip ederken gölgemin izine düşüyorum…
Bildiğim sevimsiz gülüşleri hatırladıkça tozu dumana katıp gidiyorum…
Arkamda neler var neler unutkanlığımı parmaklarıma bağlayıp saklıyorum ya …
Bakıyorum ya ara sıra
Ama unutabilmek de bir nimet bildiklerimi onunla ağırlıyorum! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !
2006-11-02
Elif KızıltaşKayıt Tarihi : 2.11.2006 12:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
nefis bir çalışma olmuş...
selam ve saygılar
TÜM YORUMLAR (1)