Çünkü Gönlüm Yalnış Çağa Çarpmıştı

Ben hep sevdim börtü böceği, insanı...
Gönlüm sevgi dolu yaratılmış,
Fıtratımda sevmek vardı
Sürekli sevmek için baktım dünyaya
Sevmek için açılmıştı gözlerim hayata
Ama yalnış çağa çarpmıştı gönlüm
Yanlış bir çağın sızısı kanatıyordu ruhumu
Çünkü sevmenin bedeli çok ağırdı
Kimse sevgiyi affetmiyordu

Ben hep sevdim börtü böceği, insanı ...
Hep benden bir şeyler gidiyor
Gönlümdeki sevgi okyanusu
Hep buharlaşıp,
İnsanların börtü böceğin ruhuna yağıyordu
Hep benden bir şeyler eksiliyor
Gönlüme bir yağmur yağmıyordu
Çünkü gönlüm yalnış çağa çarpmıştı
Sevgi affedilmiyor
İnsan insanı son damlasına kadar tüketiyordu

Ben hep sevdim börtü böceği, insanı...
Ama bir türlü sevilmeyi öğrenmedim
Kimse bana sevilmeyi öğretmedi
Çünkü gönlüm yalnış çağa çarpmıştı
Sevgi affedilmiyordu