Cuma Komşul Şiirleri - Şair Cuma Komşul

Çölün kumları sergin yıllarca bekler gergin
Kardeş kardeşe kırgın bütün beşer tedirgin
Yıllar argın ve yorgun çevirdikçe çağları
Örümcek öredursun ilmik ilmik ağları
Mekke ufuklarında umut dolu bir bakış

Gözbebeğinde saklı hayatımdaki o renk
Güller kadar kırmızı nazlı gülüşüne denk
Kuşların cıvıltısı akan bir su kenarı
Sarkar odandan güneş pencerenden dışarı
Hayat sayfalarına yelken açsa da ferman
Unutmak kadar yoktur ancak bir başka derman

Bütün güzellikleri kendinde saklamışsın
Semtinden geçmeyi de bana yasaklamışsın
Sen rüya melikesi sürdün bende saltanat
Gecelerimi çaldın uykularıma inat
Açmak için çiçekler senden tebessüm bekler
Saçlarında uçuşur inciden kelebekler

Saçlarının gölgesi sevgiliden hatıra
Gül yanağın üstüne dökülünce menekşe
Sığdıramam sevdanı bu kadarcık satıra
Gözyaşıma akseden yüzün benzer ateşe

Saçının karanlığı dökülür dört bir yana

Sönmeyen bir şulesin gözleri kamaştıran
Dönmeyen sevdalara ufukları aştıran
O büyülü gözlere ruhumu yanaştıran
Bir hayal denizinde sonsuza dalıp gittin

Tatlı bir zehir gibi katıldın hayatıma

Has bahçe sokağında üstü nakışlı çerge
İçi mavi kirpastan dışı bakır çalığı
Yeşil renkli çadırlar arasında tül perde
Açıversin muhazır yoldan kalabalığı

Yollarında karanfil taze açan çiçekler

Acıların koynunda hayalim Begüm Bana
Hicran kelebekleri firuze bakışında
İpliği kopan tesbih tanesi mi Yamuna
Uçuşur bir yelkenle suların akışında

Bana gönderme artık ayrılığı hediye

Sivri uçlu dallarda dikenlerin dokusu
İri nalan güllerin buram buram kokusu
Bülbülün ötüşünü güllerle paylaşamam
Sonu gelmez gurbetin yollarını aşamam
Meltemle saçlarını sulara salışını
Gözlerimin renginde bir ömür kalışını

Yürüyordum durmadan yağmurlu bir öğle sonu
Takıldı birdenbire gözüm geçen yıllara
Sallanıp duruyordu üstüme düşen gölge
Beni benden almıştı gizemli çizgilerle
Bir an korkuttu beni çocuksu hayal gücüm
Çevirdim yavaş yavaş korku dolu yüzümü