Çoktan Savdım Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

ÇOKTAN SAVDIM

Ezelinden çektim kur'a
Bedenim düştü bir nara,
Düşünerek kara kara,
Ben sıramı çoktan savdım

Muhtaç oldum bir ahyara,
Arayarak çıktım kır'a
Dizlerime vura vura,
Ben sıramı çoktan savdım.

Bu ne acayip bilmece
Soranım yok halin nice,
Sayıklayıp hece hece,
Ben sıramı çoktan savdım.

Yirmiyedi pazar gece,
Saat sekizi beş geçe,
Ağu efkâr içe içe,
Ben sıramı çoktan savdım.

Bir muhannet geçti başa,
Kafamı vurarak taş'a,
Düz rotamı şaşa şaşa,
Ben sıramı çoktan savdım.

Ne bey kızı, ne de paşa,
Vuruldum bir kara kaşa,
Arkasından koşa koşa,.
Ben sıramı çoktan savdım.

Kanaat eyleyip aza,
Gösterip kadere rıza,
Her gece aç sıza sıza,
Ben sıramı çoktan savdım.

Her yer büründü beyaza,
Müçtehit idim ayaza,
Mersiyeler yaza yaza,
Ben sıramı çoktan savdım.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi