Çocukça Yalanlar Şiiri - Coşkun Akarsu

Uslu bir çocuk değildim ben eskiden.
Acılar, acıtanlar uslandırdı beni.
Ne yana baksam gerçek ve yalan.
Garip bir karışımdı hayatım.
Gerçeklerin içinde gizlice çözelmiş yalanlarım.

Uslu bir çocuk değildim ben eskiden.
Ama aşka inanırdım hemde öylesi bir aşka
Aslında ben severdim herkesi, her güzel gözlü dilberi.
Yağmurda yürümek ve yalandan yeminler etmekse aşk.
Ben aşkı yaşardım hemde en ıslak kaldırımlısından.

Sevenimde vardı sevmeyenim de
Ama uslu bir çocuk değildim ben
Hep büyümek isterdim; belkide bu yüzden.

Allah'a emanet ederek sevdiklerimi,
Allah'a emanet zamanlar yaşadım hep.
Eksiltili günlerim vardı benim.
Yaz yağmurları gibi ansızın gelen.
Kısacık mutluluklardı; bulduğum hayatta.
Eksiltili günler yaşadım.
Eksikti hep bir şeyi yazdığım şiirlerin.

Anlatamadım; anlamadı kimseler derdimi.
Yalnız bir yolcuydum kendi iç dünyamda.
Yalnızlığımı paylaşamadı kimseler.

Sonra yaralarım oldu dağlar gibi
Yalçın hüzünlerim oldu.
Başımda dumanlı kavgalar,
Yaralarıma ilaç değildi elbet
Yaralarımı açanlar.

Yalnız kaldım; oyuna daldım bende.
Unutmuştum eksiklerimi.
Yeni bir oyuncağın sevinciyle.
Çocuktum; yaşadığım ve yaşanacak onca hüzüne rağmen.
Yalan oldu oyunlar; hala büyümedim ben...