Çıplak Adam... Şiiri - Şah Ali Yaşar

Çıplak can doğmak isterdim
Süt kuzu körpecik...
Ne ağzımda emzik olmalı
Ne sarındığım cibindirik...
Ağladığım duyulmalı feryat figan
Ve güldüğüm bitimcik...

Çıplak ömür yaşamak isterdim hayatı
Anadan üryan
Atadan yavan
Kimsesizliğime aldırmadan hiç kimse
Her şey
Her neyse
Bana ait
Ve bana özel
Herkes
Her kimse...

Çıplak yürek sevmek isterdim
Pilava saplanan kaşık
Göze düşen kirpik gibi...
Süslü iltifatlar takmadan yâr gerdanına
Boş hayallere dalmadan lütufsuzca
Yolda yürürcesine basmak isterdim aşkın fakına
Yana yakıla
Utana sıkıla
Toprak ile su
Et ve kemik gibi...

Çıplak ecel ölmek isterdim
Dünyayı ayağa kaldırmadan
Ve yıkmadan birilerinin başına dünyayı
Sessiz sedasız
Yorgun argın
Zula bir köşeye çekilir gibi...
Kendi ücralığında şehir
Meftunu unutulmuş kabir
Eteğinde ağaç
Koynunda balıkları olmayan
Mecrasında kurumuş nehir gibi...