Çıplak Şiiri - Ali Parmaksız

Çocuk doğar çırılçıplak.
Annesi giydirir narin bir şevkat ile.
El mahkum, aç yavrucak.
Daha gözünü açmadan ağlar bilinmezlik ile.

Fakir ülkenin fakir ailesi.
Biraz zaman geçer ve çocuk konuşacak,
Çocuk yürüyecek.
Anne diyecek, baba diyecek.
Elde avuçta kalan bir somun ekmek,
Onu da o yiyecek.

Erken büyür bu çocuk.
Hızlıca işlemeye koyulur zaman, dünyasında,
İsteyecek oyuncak ama yoktur.
Olacak birkaç arkadaşı,
Olacak birkaç savaşı.
Tek bildiği oyun kovalamaca ki
Kim kaçabilir kurşundan?
Düşecek birkaç arkadaşı yere,
Kalkmayacaklar.

Yalnız kalacak çocuk.
Yetim kalmış geçen sene belli.
O yokken,
Evine misafir gelmiş bir el bombası.

Her gün böyle birkaç sefer.
Bombalar patlayacak,
Kimi çocuk ölecek,
Kimi yetim,
Kimi sakat kalacak.
Ne geldiyse elden gelmiş başlarına,
Yerde yatıyor çocuk,
Daha dokuz yaşında değil El-Abbas.
Ondan üç sene önce,
Göçmüş kardeşi El-Yusuf.
Ayak çıplak, yırtık giysiler...

Ortadoğuda bir çocuk doğar çırılçıplak.
Kabilde, Şamda, Filistinde...
Ağlayarak başladığı hayatını,
Ağlayarak sürdürür.
El çıplak... ayak çıplak...

Kimi büyür içinde,
Çocukluktan kalma korkularla.
Kimi çırılçıplak gömülür,
Bombaların maytap gibi atıldığı bu dünyada.

2014'te bir ara