Bir gece mavisi ve en aydınlığı yarısında,
-Asla karanlık değildir!
Çocuklar boyarken,
Bilmeden sınırları,
Evlerin,
Rastgele duvarlarından renkleri,
Pencere gözünden,
Gökyüzüne akıttılar.
Ve böylece -karanlık- saklanıp,
Genç bir şairin saçlarından,
Razı geldi ince ince,
Beyazlar halinde arınmaya.
Öyle ki;
Şairler bilirdi,
Hiçbir çocuğun uyurken,
Karanlıkta kalmayı,
Sevmediğini.
03.06.2017
Ali ParmaksızKayıt Tarihi : 26.6.2017 04:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Çocuklar, çocuklar boyuyor aslında dünyamızı. Yoksa bu dünya karanlık bırakın duvarlardan taşsın gökyüzüne renkleri.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!