Cılız Sarnıç Şiiri - Abdullah Kaçmaz

Gün doğuşuyla uyandım
Küçücük cılız bir sarnıç
Binlerce sual vardı kafamda
Uyanmak yada uyumak

Arasında kararsız
Yürüdüm bozkırlarda sıra dağlarda
Belkide ölümün sırası gelmişti
Belkide kusurlu olurdu

Muhtemelen ayıp olurdu
Hiç beklemediğim bir anda
Sevgisi çiçekli kalbi açelyalı
Antik bir sayfanın arasında

Tabut kokulu ölümü hiçe sayan
Yarım kalmış gövdemi saymazsak eğer
Ben ki yetim şehrimin yetim çocuğu
Ne zaman gitsem evde yoklar

Uzaklaşıyor gitgide sevdiğim insanlar
Ağlamalıyım üzülmeliyim matem tutmalıyım
Birer birer soluyor güller
Savrulur dört bir yana kelimeler
Sesin cırtlak gününde

Sevdaydı bulduğum sende
Belleğime kazıdım seni
Yığınlaştın şimdiden
Karman çorman olmuş kafamda