Aslına bakarsan bütün şairler hüzünden beslenir.
Ve şiirler hüzünle doğar bembayaz sayfalardan.
Anlatılan hep hüzündür süslü dizelerin arasında.
Açılınca gönül kumbaramın kapağı
Dökülüverdi içindeki tüm iyi insanlar.
Meğer ne kadar çok biriktirmişim farkında olmadan...
Gönül sevdimi birini ne mesafe tanır. ne zaman.
Çıkarsız ilişkilerin olduğu dönemin çocuğuyum ben,
O yüzdendir kimseyle maddi bir ilişkimin olmaması.
Sen çalmasaydın kapımı, yarına çıkarmıydı bu yürek?
Sen girmeseydin gönül kapımdan içeri, yeşerirmiydi çorak topraklar?
Sen duymasaydın sessiz çığlığımı, ruhum zindandan çıkarmıydı?
Sen tutmasaydın yüreğimden ayağa kalkabilirmiydim yeniden?
İyi ki çıkmışsın karşıma, iyi ki yarim olmuşsun, iyi ki biz olmuşuz.
İyi ki soframda sıcak çorbam, ruhuma yorgan, gözüme nur olmuşsun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!